De aardkorst is hard bevroren, zij knispert en kraakt onder mijn banden als waren het één kroket.
Toch heb ik weer zin als nooit tevoren, met mijn kompanen wordt het vast weer dikke pret !
In de harde wind krijg ik bittere tranen, zij bevriezen op mijn wang. Toch rij ik door, dat beetje kou maakt me toch zeker niet bang !
Bij de Waker wacht mijn trouwe maat Post. Elke keer is hij er weer bij, ook al wordt hij steevast afgerosd.
Ook Aad, Ien en Dijkx komen eraan. Ondanks deze barre weersomstandigheden laten zij de rit niet gaan.
Mijn grote liefde Jan pleegt alweer verraad : hij ruilt ons gezelschap voor appeltaart en haard ?
Tegen de harde koude wind gaat het dan vooruit.
Via de Rietputten Maassluis weer uit.
Dan langs Vlaardingen en Schiedam, helaas 1 paadje wat niet kan.
Ooievaars en woest water, zo verdwijnt de (koudweer)kater !
Bij Vlaardingen smeekt er iemand om een bakkie met. Siem kapt dat af : 'We beginnen gvd net !'
Dan de grafdijk bij de Spaanse Polder. Het lijkt ideaal weer voor een pr of KOM dus holderdebolder !
Maar echt hard gaat het niet, enkele hindernissen zorgen voor verdriet.
Nu nog een laatste stuk tegen de harde koude wind, dan naar huis, gezwind !
Eerst toch nog een bakkie scoren ? Maar Siem mankeert iets aan z'n oren.
Terwijl de overige vier aanschuiven, zien ze hem wegstuiven.
Op naar de hondjes en koffie thuis, daar is het helemaal pluis.
Maar iedereen heeft weer genoten, en is voor de rest van de dag naar de kloten !
