Wat een avonturen weer. Asjemenou, Siem mist de pont, dat maak je ook niet veel mee. De schampere opmerkingen van Dijkx aan het adres van onze fiets goeroe, kwamen hem duur te staan. Meteen lek in het eerste de beste bosje. Het leuke pad linksaf bij de pont, met die weggezakte tegels en verraderlijke gaten hebben ze opgekalefaterd naar een prachtig pad, waar je natuurlijk weer niet mag fietsen. De inmiddels weer aangehaakte Siem besloot de strafmaat voor Dijkx nog wat vergroten. Alle graspaden in Rozenburg en omgeving werden aangedaan. Ik ben niet lekker, sipte Dijkx, gisteren een verjaardag. Zeker geen borrelnoten daaro, zei Siem nog. Het nieuwe MTB parcour was top, mooie kombochten en listige afdalingen. Arie vloog nog een keer uit de bocht met wat schrammen tot gevolg. En ja hoor, Dijkx weer lek, de naam des Heren werd uitgebreid ijdel gebruikt en de voorbips kwam in allerlei benamingen langs. Dijkx besloot terug te keren en kreeg een bandje van Arie mee. Dijkx moest helaas helemaal gaan lopen naar de pont, omdat het bandje te klein was. Wederom moest de voorbips er aan geloven. De overige drie gingen naar het eind van de wereld om wat hellinkjes te pakken. Arie bleek in bloedvorm en was oersterk op de dijk langs de landtong, die helemaal werd gepakt. Ik kon met moeite in zijn wiel blijven. Terug gingen Siem en Arie kop over kop in een bloedgang naar de pont. Kon nog net aanpikken. Nu kwam het moment of glory van Siem. Let op: hoe ik de pontkaartjes koop! Tik, tik, kaartje ervoor en hup. Shit, dat pleuris ding doet het niet, papier zeker weer op, die kutmongool op de pont gelooft dat natuurlijk weer niet. Misschien even op OK drukken zei Arie droog en daar kwam het papiertje, dat met nog wat krachttermen werd meegenomen. Rest rij wachtenden stonden hoofdschuddend ons na te kijken. Dijkx was inmiddels opgevangen door Siem hem ze meisje, met koffie en plakkers. Zo kwam toch nog alles goed.
