Donderdag 30 mei 2019, Hemelvaartsdag !
Op deze door God en werkgever verstrekte vrije dag togen Laurens, Ernst en Siem naar Maastricht voor de jaarlijkse Klimclassic.
Voor Laurens waarschijnlijk de laatste ?. Maar dat zeggen een aantal bekenden ook over de Mont Ventoux.
Ca 6:00 uur reed het drietal Maassluis / Maasland uit, en de rit in de BMW 5 liep voorspoedig (voor Ernst misschien iets te rumoerig vanwege de stoere motorverhalen van vroeger van Lau en Siem) zodat ze voor 8en in Maastricht arriveerden.
De fietsen van de drager af, omkleden en het stuurbordje ophalen.
Bij het omkleden eerst nog wat gesteggel over wel of geen lange mouwen, wel of geen regenjas, want het weer was nog niet helemaal wat beloofd was.
Het miezerde iets, maar dat zette gelukkig niet door.
Dat liep ook vlot, dus huppekee, in het zadel voor de 110 km en zo’n 1300 hoogtemeters !
Wat helaas niet zo vlot liep was de uittocht uit Maastricht : er ontstond een opstopping omdat er over een smal bruggetje gereden moest worden. Niet zo handig van de organisatie.
Maar vooruit, straks zal het allemaal wel lopen.
Na de brug over de Maas een leuk steil klimmetje over een betonplatenpad, de Zusserdel in België. Stelde niet zo veel voor, wel beetje steil maar slechts 700 m.
Verderop nog even een opstopping maar daarna niet meer, op naar de volgende klim.
Dit was de Rue de l’Etat in het plaatsje Opeye. Een ‘loper’ zouden profs zeggen, 1900 met gem 3,6 %. Buitenbladklimmetjes noemen ze dat. Nou, wij zaten lekker op het binnenbad !
Helaas liet het zonnetje zich nog steeds niet zien. De soms wat treurige Belgische plaatsjes met het vele beton zien er dan nog wat grauwer uit. Af en toe wel een leuk uitzicht.
Tijdens de afdalingen zaten er wel vaak anderen te kutten, zodat je niet vlot kon dalen. Steeds enorm oppassen voor onverwachte bewegingen. In combinatie met het vaak slechte asfalt dus blijven opletten !
Er volgden nog een stuk of twee flink steile beklimmingen van een km of 2 lang. Ik hoorde iemand 23% roepen. Een enkeling stapte af, maar de drie bekenden stoempten netjes door.
Paniek nu bij Laurens : de accu van de elektrische schakeling gaf nog slechts 20 % aan terwijl hij bij vertrek uit Maassluis zeker 100% vol zat ?. Blijkbaar heeft op de drager het stuur van Ernst’ Focus steeds tegen de versteller aangetikt en zodoende nogal wat stroom verbruikt…… goede leer voor de volgende keer !
Ondertussen kwamen de mannen aan bij de eerste verzorgingspost bij Luik.
Goed geregeld hier : drank, energierepen, bananen enz volop verkrijgbaar. Mag ook wel voor de € 32,50 inschrijfgeld.
Nu weer verder. Er moest een aantal keer voor een stoplicht halt gehouden worden. Beetje jammer, steeds uit je tempo.
Er volgden nog 1 of 2 echt steile klimmen van ca 2 km en nog 2 ‘lopers’.
Dan de 2e verzorging, maar hier werd alleen snel een reepje gegeten.
Nog maar 25 km naar Maastricht nu. En met windje mee liep dat vlot.
Nog een laatste flink steile klim vlak na Visé en dan uitbollen naar Maastricht.
Het zat er weer op.
Alle drie eigenlijk nog heel fris, hadden gewoon de 170 km moeten doen !!!!
Ik heb leuk gefietst, maar vond het, zeker in het begin, wel erg druk. Op een andere dag zou je ook gewoon in de auto kunnen stappen en een leuk dagje fietsen in Zuid Limburg organiseren. Rij je ook makkelijk 100 km met evenveel hoogtemeters.
Of je doet een daggie Amstel Gold !
Lau en Ernst, bedankt voor de gezelligheid en het samen fietsen !
Auteur: Siem
