Zo dan, vandaag even een daggie vrij !
Even helemaal niets.
Dat wil zeggen, geen showroom met zonneschermen vandaag en ook geen gereedschap in m’n handen.
Natuurlijk wel eerst de hondenriemen voor het gebruikelijke ochtendrondje.
Maar dan even niet, want ze worden later opgehaald door de uitlaatservice. Dus heb ik even lucht.
Dat zou de lucht van Amerongen worden vandaag. Wat is dat lang geleden dat ik daar geweest ben. En het is zo’n mooi baantje ! Begin december ‘moet’ ik hier gaan fietsen met een aantal Luxaflex-mensen, dus een klein beetje verkennen is ook niet gek…….
Dus fiets en spullen in de auto en gaan.
Nou dat ‘gaan’ viel tegen : op de oprit van de A20 staat alles vast. Dan zal het verder richting Utrecht ook wel pet zijn, dus even rechtsomkeert en thuis nog maar een kopje koffie doen.
De honden zijn blij dat ik er al weer ben, maar sorry, de baas gaat zo weer…..
Tegen 10en poging 2. Geen file, dus gaan. Alleen voor Utrecht een minuut of 10 langzaamaan vanwege van een vrachtwagen gevallen lading. Maar daarna loopt het weer door.
Even na 11 uur parkeer ik op de P bovenop de Amerongense berg (Bergweg). Ik pak de Canyon uit de achterbak en kleed me om. Gelukkig is het droog, maar best fris, een graad of 4.
No problem, gaan !
De eerste 150 m vanaf de P komen me nog bekend voor. Hier en daar toch een plas onderin een kuil, maar het baantje is goed te rijden.
Na die 150 m is het voor mij allemaal nieuw.
De lange klim op die soort laan tussen de bomen met dat mulle zand onderaan is er niet meer.
Daarvoor in de plaats wel andere klimmetjes over een grind-achtige ondergrond. Soms is het pad nauwelijks te ontdekken door een dik bladerdek in alle herfstkleuren : prachtig geel, oranje en rood.
Verderop steek ik het oude bekende getegelde fietspad over. Nu volgt er een klim en dan naar rechts, een afdaling door een geul. Ook dat klopt niet meer : de klim loopt een stuk verder door en gaat dan pas naar rechts. Maar wel mooi.
Ik zie nog wat oude bekende stukjes, maar ook heel veel nieuw.
Dan een bord waarop staat ‘Harry Slinger’. Er volgt een keurig aangelegd stuk met kombochten en bultjes, waar je niet alleen met je stuur moet sturen, maar met je hele lichaam. Heel gaaf !
Voor alles geldt dat ik niet voluit ga, ik probeer de diepste plassen te ontwijken dus rij niet overal de ideale lijn. Maar dat dondert niet, dat komt nog wel een keer.
Een jaar of 2 geleden was ik hier voor het laatst met Johnny, allebei op onze SingleSpeed zonder vering. Toen ging het nog echt hard ?.
Ik geniet van de baan, het sturen (bijna het hele parcours heeft een mooie flow) en de mooie kleuren om me heen. Er priemt zelfs wat zonlicht langs de bijna kale takken……
Bij de P aangekomen eet ik een Snickers en neem een paar extra slokken uit de bidon.
Nu weer verder : de route Ginkel (paars).
Deze deelt de eerste ca 2 km met de route Leersum (rood).
Hier is het een stuk natter helaas. De bosgrond heeft toch niet alle regen kunnen absorberen. Het was ook nogal veel nattigheid natuurlijk….
Inmiddels schuurt er elke meter een micromillimeter van m’n remblokjes en de 1×12 maakt een herrie alsof het minstens 8 jaar oud is.
Dit parcourtje is erg kort, en komt weer uit op de Bergweg. Nu een stukje asfalt langs de P en dan de route Leersum op.
De plassen blijven, het parcours slingert iets meer dan dat van Amerongen.
Het begint ook nog eens keihard te plenzen. Dat vinden m’n remblokkies, de 1×12 en ik zelf ook wat minder nu.
Hierdoor kan ik niet optimaal genieten van het baantje, ook omdat ik regelmatig spetters in m’n gezicht krijg (bril niet op gedaan vanwege de regen).
Het laatste deel van deze route kent een aantal klimmetjes op van dat aangestampte grind. Één ook met flinke wortels, die nu hartstikke glad zijn natuurlijk. Ik kom er nog prima overheen, maar het klimmen zelf gaat pijn doen. En dat terwijl hoogste punt slechts 69 m bedraagt. Zo zie je maar dat je dat na een tijdje toch wel gaat voelen.
Ik rij weer langs het asiel op weg naar de P.
Het geplande 2e rondje Amerongen laat ik vanwege kou en nattigheid, en het gebrek aan remkracht (moet m’n handels bijna tot aan de handvatten inknijpen schieten. Jammer, ik had hem graag nog 1x gedaan vandaag.
Binnenkort nog maar eens deze kant op !!!
Auteur: Siem