Kwart over negen wordt er afgesproken op de Grafbrug want Post moet vroeg weer naar een High tea. Het zonnetje is nog maar net een halfuurtje wakker, de fietsuhkutters op de grafbrug wrijven de slaap uit hun nog halfdicht zittende ogen. “Post heeft een High tea en dan moeten wij vroeg ons nest uit” wordt er gemopperd. Via de Whatsapp is er afgesproken dat Pulluh voor het eerst in zijn Fietsuh kut carrière de route mag bepalen. Een beetje nerveus legt hij ons de route uit, “we gaan richting Hoek van Holland”. Post heeft commentaar op de route maar al zijn bezwaren worden de kop in gedrukt, we gaan gewoon naar HvH wordt er bepaald. We hebben vandaag een gastrijder, Emiel uit de Beemster. Via een zeer modderig Kerkenpad en de vele smalle bruggetjes met hoge leuningen worden gelijk de MTB skills van Emiel getest. Hij slaagt met vlag en wimpel, al moet hij soms wel afstappen bij de bruggetjes. Er worden nog wat plaatjes geschoten maar die kunnen zich niet meten met Siem zijn zonsopgangs foto’s. Kluiten modder schieten als kogels van Pulluh zijn banden mijn richting op, als we in het zuggie van Pulluh de Herenweg richting de Coldenhove opdraaien. Onder druk van Post en licht protest van Pulluh, wordt bij het Staelduinse bos de route toch iets aangepast. In plaats van door het bos gaan we nu over de zompige dijk langs het bos. In de Beemster zijn er niet zulke mooie molens als in het Westland, we besluiten om Emiel een bijzondere molen te laten zien. Via het Pooluhpad komen we bij de trots van het Westland, de Nieuwlandse moluh. Met wat moeite kunnen we ons nog een deel van de geschiedenis van de molen herinneren en deze kennis wordt vol trots gedeeld met Emiel. In de Beemster hebben ze ook geen duinen, er worden diverse leuke paadjes in de Dixhoorn driehoek opgezocht met als hoogte punt de afdaling bij de sinistere Zeetoren. Pulluh leidt ons over glibberige en natte paadjes, langs wonderschone vennen met een adembenemend uitzicht over het duingebied, een moment later rijden we door een donkere tunnel van laaghangende takken om vervolgens via de drooggelegde Nijl uit de komen bij Beachclub One waar we verwelkomt worden door de hoogst aantrekkelijk gastvrouw en eigenaresse. De koffie met gebak laten zich smaken. Ook is er nog contact met 2 dames die gezellig bij het open vuur zitten, helaas zijn ze al 65. Ons tweede bakkie is nog niet helemaal leeg of Post staat al weer op, die moet natuurlijk op tijd zijn voor zijn High tea. Onder druk van Post drinken we snel onze koffie op, met wat tegenzin begeven we ons weer in de toch wel frisse buitenwereld. Het paddenpad blijkt toch een obstakel te veel voor Pulluh en Emiel. Pulluh gaat 2 keer onderuit en Emiel geeft eerlijk toe dat hij ook een keer onderuit is gegaan. Vogelspotters zouden er een moord voor doen, bij de Hoekse bosjes spotten wij een groene specht . Post heeft nog nooit een specht in het echt gezien en is laaiend enthousiast. De Hoekse bosjes en het Staelduinse bos zijn de laatste toevluchtsoorden voor deze vogelsoorten, in de rest van Nederland worden alle bomen gekapt wat weer bevestigd wordt als wij over de Rozenlaan rijden waar we zien dat alle bomen langs de A20 gekapt worden.
Was weer een ouderwets gezellig ritje, Pulluh dank dat je de verantwoordelijkheid van de route op je hebt genomen.
Auteur Dijkx
