De voorbereidingen begonnen al een maand geleden. Ik had de route al snel in m’n hoofd, en tijdens Janneke’s (en ik dus ook) Corona quarantaine al een keer gereden.
Maar verstopt op Strava.
Helaas hadden Simon Poot en Arie Spruijt kort daarna ook al stukken meegenomen die ik wilde doen.
Da’s onvermijdelijk dus ff aanpassen.
John v Vliet bood aan te helpen, en dat was top want zo’n rit in je 🦆je uitzetten is bijna niet te doen.
En iedereen zit met dat Kerstgezeik dus hoefden we ook geen andere FK’ers lastig te vallen.
Bovendien had deze Vlaardinger met Westlandse roots ook een paar leuke ideeën dus ontstond een nog afwisselender route.
Maar deze week pijlen zetten was een drama. Bijna geen dagdeel droog in de tijd die we tot onze beschikking hadden. Er was al een hele spuitbus krijtspray doorheen gegaan om alleen de route rond de wielerbaan en nieuwe begraafplaats te doen.
Gisteren (zaterdag 2e Kerstdag) was het droog, maar begin middag weer regen en vanwege tijdgebrek moest ik bij Heenweg omkeren.
‘Dan doe ik de rest morgen wel John’.
En zou John zondagochtend de route Maassluis nog ff nalopen.
Maar vannacht kon ik niet in slaap komen. Lag te piekeren of het allemaal wel zou lukken. Om half 1 vannacht (het was droog !) nog bijna op de fiets gestapt om alsnog de verdere route vanaf Heenweg te pijlen…..
Maar het idee dat Janneke daar achter zou komen en me compleet voor gek zou verklaren (‘ga je daar ergens op je muil en leggie daar dood te gaan en geen hond die je vindt !) dwong me toch weer terug in bed.
Dus vanochtend om 8 uur allebei weer op de fiets. De wind was kittig maar vooral zijwind. En het was zo goed als droog ! Dat was een meevaller !
John controleerde de route in Maassluis, en ik zou vanaf Poortershaven doen en dan na Heenweg de rest.
In ‘s Gravenzande kwam ik tot besef dat het van lieverlee wel ver en pittig zat was geweest. Het plan om door te stoten naar en door Monster liet ik varen. Ook omdat m’n laatste spuitbus verruf bijna op was……
Ik bedacht nog een leuke route vanaf ‘s Gravenzande naar Naaldwijk en zo aan te sluiten op de door John bedachte route achter Maasdijk / langs de A20.
En dan de finish in Maassluis. Dank voor het gebruik mogen maken van de loods van Voorberg Zonwering !
John had (echt verse ) oliebollen geregeld, en ik de koffie en de borrel.
Even wachten op het eerste arriverende koppel, en zo ca 11:30 u kwamen die aan : Wouter Steenks en z’n maat. Gelukkig waren die heel enthousiast en hadden de hele route gereden. Top !
Even later druppelden (het was inmiddels wel gaan regenen) twee Lierse broertjes aan. Die waren minder enthousiast want hadden pijlen gemist. Dan toch minder hard op de rechte stukken en iets beter opletten 😜 mannen !
Kort daarna kwam nog een kluppie van 3 aan, ook heel enthousiast en nog een solo Vlaardinger, ook enthousiast. Goed te horen voor de organisatoren !Al snel kwamen toen ook de drie Arie’s en Post en Pulluh ‘binnen’, net zo enthousiast 👍.
Nadat Post en Pulluh’s handen weer op temperatuur waren gekomen konden ook zij een oliebol vasthouden.
Iedereen genoot van de koffie, verse oliebollen en de Jagermeister en we hadden een hoop lol.
Er is nog wel wat over, want de opkomst was toch niet het door Aad de Geus (die kwam hoogstpersoonlijk nog even om een hoekje kijken) beloofde aantal.
‘Iedereen wil dan rijden’ zei hij ettelijke malen. Ja dat zal wel maar dan wel bij betere weersvoorspellingen…….
Gelukkig hoefden we daardoor dan weer geen schrik te hebben voor overijverige BOA’s die dan wellicht in hadden willen grijpen….
Wat mij betreft doen we de hele route nog een keer met pijlen die wel een dag zichtbaar blijven.
Dank voor de samenwerking en oliebollen John !
Auteur: Siem
Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, zei mijn moeder altijd. Het leek weer waarheid te worden, viel allemaal best mee, een beetje wind en droogachtig. Hele leuke off-road stukkie, echt vakwerk van Siem en John. Totdat het hard begon te regenen en we nog tegenwind terug moesten. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij, zei mijn moeder dan. En inderdaad, ineens zagen we Arie en Arie opdoemen (Spruijt en Kooij). We konden in het zuchie terug, Tyfies hard gingen die gasten, tandje eraf Arie! De andere Arie waren we al eerder kwijt geraakt. Hij probeerde wel te wachten, maar zijn fiets ging te rap. De ingegraven fiets zagen we al vrij snel vandaag. Toen we beter keken bleek het dikke Theo te zijn op zijn gravelracer. Hij was tot zijn assen weggezakt, maar had geen versnaperingen bij zich. Later zagen we hem nogmaals. Hij ging niet al te hard en gingen trots als een Pauw in zijn wiel zitten. Pittig he, zeiden wij nonchalant. Helaas had hij een afloper en een scheur in zijn buitenband. Zonder Joost in de buurt haakte hij af. De route was echt leuk, nieuwe paadjes weer en keurig uitgepijld. De afterparty was ook top. Oliebollen met jagermeister bleek een perfecte combinatie. Wel tranen in mijn ogen van de kouwe klauwen.
Auteur: Post