Vanmorgen geprobeerd een rondje 100 / 100 + km te doen.
Zo ver was het nog niet gekomen na de hart-crash en nu in m’n vakantie moest het maar gaan gebeuren.
Na het ‘vroeger’ gewoonlijke ontbijt van 1 dikke boterham met pindakaas (100% tegenwoordig) en 1 dikke boterham met hagelslag de Canyon Aeroad tevoorschijn gehaald.
Bandenspanning gechecked, voor de rest is alles OK, bidon gevuld en een Snickers in m’n achterzak. Dat was er klaar voor. Nu ik nog, want echt zin had ik nog niet. Dat ontbreekt er nog vaak aan, ik blijf soms nog lusteloos op de bank hangen. Geen goede start.
Toch opgestapt en de veerpont van 10 voor 8 gepakt.
Op de pont laat ik nog lekker een windje, kan die niet meer in de weg zitten. Ongemerkt dacht ik, opgepakt tussen de forenzen, maar de lucht die door het lycra de wijde wereld inkwam moet haast zelfs door de machinist zijn opgemerkt. Zal de pokebowl van gisteren wel geweest zijn.
Klep af, door Rozenburg heen en de eerste overbekende km’s (ja, de ritjes van Wouter Dingjan zijn avontuurlijker) richting het zuiden.
Maar ik gaf er een twist aan en reed eerst langs Stellendam en langs het Grevelingenmeer naar Ouddorp ipv de ‘rappe trappers’ route langs Goedereede.
Na Stellendam valt mijn oog op een prachtig hert ! Uiteraard net te ver weg voor een heldere foto maar het was er een. Rustig grazend aan de rand van een akker.
Ik vervolg m’n weg en bij de oude haven van Ouddorp eet ik alvast de Snickers. Ik sla het gravelpad bovenop de dijk over en ga via asfalt naar de Brouwersdam.
Prachtige bloemenranden langs de akkers hier.
De Brouwersdam. Zo, dat is een tijd geleden dat ik daar gereden heb !
In de verte rijd een rappe fietser, maar ik loop in. Ik heb zijwind en kan het hele stuk dik 30 km/u rijden. Bij de fietser aangekomen herken ik de persoon : het is Willem de wereldreiziger ! Met z’n omgebouwde mtb en aanhanger en z’n gestroomlijnde aero gezicht klieft ie door de wind op weg naar De Panne. Nog zo’n avonturier.
Inmiddels had ik het plan gevat om naar de Plompe Toren bij Burgh Haamstede / Koudekerke te rijden.
We nemen afscheid en ik vervolg m’n weg naar Ellemeet.
Ik wil via De Schelphoek (een natuurgebied) naar die toren rijden, maar twijfel of ik de goede kant op ga. Tenminste, ik geloof het wel maar ben niet zeker of ik verderop de provinciale weg over kan. En om dan weer terug te rijden ? Er loopt een jongeman langs de weg en ik vraag hem of ik de goede kant op ga. Hij weet het niet, maar wenst me wel een ‘zeer fijne gezellige en productieve dag’ . Topgozer !
Bij Noordwelle steek ik over en op de splitsing komt er een kerel op een hele oude Ducati 750 SS aanrijden. Rood, chroom, gepolijst aluminium, helemaal als nieuw. Maar rechtstreeks uit de Joe Bar stripboeken. Wat een prachtige fiets !
Even verderop de Plompe Toren. Links de Oosterschelde en in de verte de Zeelandbrug, ooit de langste brug ter wereld (5 km lang).
In deze omgeving heb ik in m’n kinderjaren vele vakanties doorgebracht. Jeugdsentiment. De Oosterscheldekering in de verte is door mist nauwelijks te zien, dus de tijd lijkt hier stil gestaan te hebben. Even een foto en weer door.
Bij bakker Sonnemans is het te druk, ik heb geen zin in een rij te moeten staan om een bakkie te bestellen.
Ik rij door naar Renesse, over de minder fijne klinkerweg. Jammer maar dit hoort er even bij. Parallel ligt een nieuwe asfaltweg maar ik ga voor de nostalgische route.
Niet slim want dit vreet energie.
In Renesse lijkt het wel of het zomervakantie is, zo druk. Ik laveer door de mensenmassa en pak het laatste stukje klinkers naar paviljoen Zeerust.
Hier een bakkie met en weer door.
Altijd als ik hier wegrijd voelt het alsof ik op een met een dikke laag echte Zeeuwse stroop ondergesmeerde weg rijd. Amper gang in te krijgen.
En tegenwind. Daar heb ik tegenwoordig nogal moeite mee. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Geen zin om tegen die tiefuswind te vechten. Dus rustig peddel ik door.
Nu weer de Brouwersdam, maar aan het eind links en langs de duinen naar Goedereede Havenhoofd.
Zal ik het gravelpad pakken ? Welja, we zien wel of de banden het houden. Dat deden ze gelukkig dus lekker door.
Nu de bekende wegen naar huis. In Nieuwenhoorn rijd ik m’n voorband lek door een klein takje met doorn. Gelukkig, kan ik ff pauzeren. Want de schuine tegenwind bevalt me slecht. Onder het toeziend oog van een varken en twee geiten wissel ik m’n voorband en ga weer op pad. Zowaar met wat meer drive in m’n sodemieter en ik haal zelfs de 32 km/u.
Zodiende dus toch nog best rap weer thuis. Ik had het idee dat ik hooguit zo’n 25 – 26 km /u gemiddeld had gereden maar dat viel nog mee.
Maar ik heb genoten van deze rit. Geen rare gevoelens gehad in m’n donder dus blij dat ik dit gehaald heb !
Auteur: Siem
