Het is volbracht !
De Classico Boretti vandaag, zaterdag 14 mei 2022.
Ik had me in december vorig jaar al ingeschreven en had het idee dat ik heus nog wel wat oefenkilometers zou kunnen maken van te voren.
Maar andere dingetjes / druk en het erg vervelend opspelen van m’n manke poot gooiden roet in het eten.
Maar nou en, we gaan het gewoon doen / proberen !
We zijn in dit geval Laurens, Mark 2 en hullie Amstel Gold Race groepie. En Laurens en ik zouden de 170 km versie gaan rijden.
Pfff, een hele afstand maar te doen toch ?
De andere mannen en 1 meid gingen voor de 110 km by the wat.
Ik mocht met Laurens mee in de Benz, en Laurens had plechtig beloofd bij mij te blijven tijdens de rit. Zo niet zou totale afsluiting van FK volgen.
De rit in de auto ging voorspoedig, en al snel zaten we op de fiets.
Prachtig weer, er scheen al een voorzichtig zonnetje en het was al een graad of 14, en de temp zou alleen maar oplopen. En gelukkig weinig wind.
Bij de start niks geen gedoe met wachten in een startvak, gewoon gaan.
Dat hoef je Laurens geen 2 x te zeggen dus het tempo zat er direct al goed in : ca 32 km/u.
Voor mij nog net te doen.
Maar al snel kwam het eerste groepje voorbij 🥴. Die gingen niet veel harder maar toch. Uiteraard werd direct aangepikt en zaten we ineens 34 km/u te trappen.
Ja lekker hoor, maar dat gaat Siempie 2.0 natuurlijk geen 170 km volhouden !
Dus afnokken die handel.
Allengs reden we verder door het prachtige groene (bos, akkers en weilanden) en hier en daar glooiende landschap van de Veluwe.
Even later doemt de Posbank (ja zonder t) op. Een heuveltje van niks maar tegenwoordig voor mij toch een hele kluif. Maar de paar paracetamolletjes hielden de pijn in m’n poot redelijk weg, dus kon ik aardig met Laurens mee.
En de afdaling ging lekker. Die gekke ijzeren Araya stuurt als een scheermes ! Ik ving soms ook een bewonderende blik op van andere rijders, hoewel dat ook afkeurende blikken hadden kunnen zijn 😜. Ik zat in ieder geval wel op de oudste fiets met de duurste wielen 🤪.
Hierna weer wat vlakkere stukken, en door de mooie plaatsjes Oosterbeek, Rhenen enz. Prachtige huizen met mooie tuinen en veel auto’s met een blauw-wit logo, een ster op de grille of van ene Elon Musk.
Er volgden nu een paar saaie recht toe recht aan stukken door een landbouwgebied. Met best een kittig windje tegen kracht 3-4.
Maar geen erg, ik zat lekker achter Laurens 🤣 !
Na een stukje langs de Nederrijn te hebben gefietst kwam daar plots rechts de ‘Italiaanse Weg’. Een best steil omhoog lopend klinkerweggetje. Wel heel geinig maar ik kon / durfde niet volgas daar. Laurens wel (denk ik) en hij kan tegenwoordig aardig klimmen moet ik zeggen.
Na pakweg 100 km te hebben gereden en twee tussenstops te hebben gemaakt waar een energiereep kon worden gegraaid enz en een 3e stop te hebben overgeslagen was het toch wel tijd voor een bakkie met.
Laurens en kornuiten hadden slechte ervaring bij een tentje net buiten Rhenkum, dus daar aangemeerd 🤣. Inderdaad een kuttent : geen eens cappuccino !
Een soort Wapen van Moran aan de rand van de Veluwe dus.
Maar de appeltaart was zowaar best te verteren.
‘Hoe gaat ie ?’ Vraagt mijn metgezel.
Nou gaat aardig hoor antwoord ik.
Maar van mij mag jij de 170 doen lekker met een ander kluppie mee met wat hoger temp, dan doe ik de 140 km op m’n eigen houtje, zeg ik nog.
‘Maar er is helemaal geen 140’
😳😳😳😳 ? Komt ie nou mee !
Mogelijkheid 1 : afdraaien naar de 110 km of toch verder de 170 doen.
Dan gekozen voor de rest en de 170 volmaken, maar niet te ruig Laurens !
Dus weer samen verder.
Op naar de Amerongse berg.
Nog een klimmetje van niks voor een beetje fietser, en die ging eigenlijk best aardig.
Maar nu begonnen de km’s wel te tellen. ‘Nog maar 40’ zei Laurens.
Oeps, ik keek expres al niet op mijn tellertje maar had het gevoel dat er juist al 40 waren voorbij ‘gevolgen’ en nog maar 30 te gaan.
Nee dus.
Dan het tempo iets naar beneden Lau !
En zo kwamen we uiteindelijk samen aan de finish. Blijft een lang stuk trappen en op het laatst ga je je toch afvragen waarom je het doet. Maar bij de finish is dat allemaal vergeten en ben je toch weer een beetje trots op jezelf.
En het biertje bij de finish smaakte heerlijk, zelfs voor mij 😳 !
En het doel van Laurens was dubbel geslaagd : een lekkere afstand, flinke tijd op het zadel (dankzij mij 🤣) dus een topdagje !
Bij de finish nog even gewacht op de rest van de klup. Dat wachten werd veraangenaamd door een gesprek met een niet geheel onaantrekkelijke blonde Boretti fietsster.
Toen ook de anderen gearriveerd waren nog gezellig ff bijgekletst en nog een drankje en toen op de fiets, op naar de parkeerplek 6 km verderop.
Nog even zoeken naar de auto en op naar huis.
Auteur Siem
