Ondanks de grondige schoonmaakbeurt na onze avontuurlijke rit van maandagavond, hebben mijn ketting en tandwielen vanmorgen een half flesje kettingolie nodig. De roest heeft het, ondanks verwoede pogingen van mijn a-keuze SRAM ketting, toch gewonnen. De olie is als zalf op een schrale kont, binnen de kortste keren loopt de boel weer soepel. Bij Post ging het vanmorgen niet zo soepel, hij heeft namelijk een hardhandige Thaise massage gehad. Heleen heeft speciaal een lelijk wijf uitgekozen met klauwen als kolenschoppen, van erotische gevoelens was dus totaal geen sprake. Een voorstelrondje was noodzakelijk vanmorgen want Aad en Laurens stonden vanmorgen ook op de GB. Aad zonder Ien want die is een soort van ziek, of toch niet? Vandaag geen discussies waar heen te gaan, want Siem neemt direct de leiding. Met z’n zessen (Siem, Aad, Voer, Laurens, Post en Dijkx) gaat Siem ons in een hoog tempo voor , Langs de Boonervliet richting de kanovijver. Eindelijk een keer een hondenbezitster, die vriendelijk glimlachend opzij stapt voor de Fietsenkutters. Siem doet echt zijn best om zoveel mogelijk zompigheid op te zoeken. Complimenten want dat lukt prima. We komen uiteindelijk uit, bij wat eens de rietputten waren, een waar paradijs voor vogelspotters en voor natuurminnende wandelaars, een gebied waar de natuur vrij spel kreeg. Van dit alles is niks meer over. Tractorsporen, betonijzer en zandwegen doorkruisen dit eens zo schitterende gebied. Zelfs de Vlaardingsedijk is de Vlaardingsedijk niet meer. Ook hier is het landschap verscheurt door beton, leidingen en blubber. Voor de Fietsekutters niet helemaal verkeerd want dat betekend weer nieuwe plekken om te fietsen. De ondergrond is verraderlijk, soms hard en soms lijkt het net drijfzand. De zwaardere Fietsekutters zakken regelmatig tot hun assen weg en moeten zelfs afstappen. Post en Siem hebben nergens last van, ze lijken wel over de bodem te zweven. Via de paar meter nog overgebleven bos in de Rietputten vervolgen we onze weg richting de Broekpolder. Aad rijdt lek maar we mogen niet bij de Vreemde Vogel stoppen van Siem om z’n band te plakken. We stoppen bij een volledig door sledehonden volgescheten plek aan het begin van de Broekpolder. Twee pogingen zijn er nodig om de band van Aad te verwisselen. Niemand helpt, alleen Siem. Dat geeft de rest de tijd om bij te praten. We komen erachter dat Laurens een motorrijder het leven heeft gered en dus een held is en dat Jo tegenwoordig regelmatig horrorfilms kijkt. Na weer lekker afgekoeld te zijn pakken we het BP parcours richting de jachthaven Bommeer. Jo blijkt toch mentaal aangedaan te zijn door het kijken van de vele horrorfilms en raakt soms bijna van het padje af. Bij het Bommeer aangekomen nemen we, zoals was te verwachten, (we gaan aan de koffie) afscheid van Siem. Laurens moet nog ontbijten met zijn gezin en gaat met Siem mee. Tijdens de koffie en appeltaart test Post zijn vers gemasseerde nek diverse keren door om te kijken naar een schone dame die aan de tweede leg is begonnen. De rit huiswaarts verloopt zonder problemen. Weer een leuk ritje, bedankt mannen.
Auteur: Dijkx
