Buienradar geeft een regenkans van 0% aan tot 13:00 uur. Een flauw zonnetje piekt door de laaghangende bewolking boven Maasland en Post is keurig 5 minuten te laat. Jo had ons gisteravond nog hoop gegeven maar van hem geen spoor. Waarschijnlijk is het vele dansen van gisteravond hem teveel geworden. Om 09:36 stappen Post en ik gezellig in onze eigen auto om vervolgens achter elkaar richting het Brabantse land te rijden. Voor Post een sentimenteel ritje want dit is waarschijnlijk de laatste keer dat de hij met de nog in prima staat verkerende Opel mag rijden. De toenemende druk van de familie is hem toch teveel geworden en er is dan toch een nieuwe auto besteld. Na een ritje van nog geen drie kwartier arriveren Post en Dijkx op de Munnikenhof in Terheijden. Neef Edwin, uit den Haag is al aanwezig. Zwager Wouter laat netjes volgens de familie traditie nog even op zich wachten. Post wordt door de wedstrijdleiding nog aangesproken over zijn netjes onderhouden fiets. Vijf euro wordt betaald voor een tegoedbon die ingewisseld kan worden aan het eind van de rit voor een kop soep naar keuze. Met zwager Wouter op kop (ja dat is die zwager die altijd naar Zuid Frankrijk fietst) knalt de hartslag al gelijk ruim boven de 150. Neef Edwin heeft zijn fiets netjes gewassen voor de rit maar na 100 meter het keurig uitgezette parcours gevolgd te hebben is daar weinig meer van te zien. Na kilometers glibberen en glijden over en door de Brabantse blubber komen we bij een soort van kinderboerderij waar eens waarschijnlijk een mooi groen grasveld lag, de blubber van de vorige kilometers is niks vergeleken met wat we hier aan treffen, van het gras is bijna niks meer te zien, en van mijn fiets ook niet meer, het gras en mijn fiets zijn bedekt met dikke laag glibberige bruine blubber. Na een kilometer of 15 wordt de blubber wat minder als we over het bekende pad langs het kanaal knallen. Na een kilometer of 20 komen we bij het punt waar we voorlopig afscheid nemen van neef Edwin, die besluit om i.p.v. de 55 kilometer de 35 kilometer te doen. Helaas ziet zwager Wouter dit als signaal om nog harder op kop te knallen, gelukkig voor Post en mij, mist hij nog wel eens een richtingsbordje en kunnen we even bijkomen. De route leidt ons door het schitterende afwisselende Brabantse landschap. Heidevelden wisselen zich af met donkere wouden, dan weer ineens worden we verrast door een open weidegebied. Tot aan de Fourage bij de Cyclecross baan in Breda blijft de Brabantse blubber een terugkerend thema. Neef Edwin staat ons al op te wachten maar eerst moeten we het 3KM lange cyclecross parcours nog ronden en daar lijkt geen eind aan te komen. Na diverse steile klimmetjes en glibberpartijen mogen we dan eindelijk aan de warme choco. Na een aantal kilometers nemen we definitief afscheid van neef Edwin die de 35 kilometer route vervolgt. De blubber is vanaf dit punt gelukkig verdwenen maar Zwager Wouter compenseert dit door het tempo over de single tracks van de Vrachelse heide en Kadettenkamp met 10 kilometer per uur op te voeren. He t begint nu ook zachtjes te regenen en op ons tandvlees kunnen we zwager Wouter nog net volgen tot aan de finish waar we onze zorgvuldig bewaarde waardebon kunnen inwisselen voor een kop gloeiendhete erwtensoep. Zwager Wouter is al snel weer verdwenen want die heeft nog een afspraak. De fietsen worden netjes afgespoten, ja ook die van Post hij krijgt hierover nog een opmerking van zijn vriend van de wedstrijdleiding, “dat is niet best voor je fiets” roept hij nog. Gezellig rijden we achter elkaar aan richting het westen. De organisatie heeft dit jaar weer zijn best gedaan om een mooie route uit te peilen. TOP! Volgende keer blijven we wat langer en drinken nog een biertje.
