Het is knap fris als Dijkx, Post, Pulluh en Siem op de pont staan te wachten.
‘Waarom heb jij geen handschoenen aan ?’ Wordt aan Siem gevraagd. ‘Omdat Janneke die tegenwoordig 1 voor 1 wast blijkbaar ?’ is het kort maar bondige antwoord.
De klep van de pont gaat neer en al direct vraagt Dijkx waar de rit heen gaat.
Siem zegt : ‘Ik ga nou een keer echt niet voor hoor !’ Post heeft ook geen idee waarheen en Pulluh houdt wijselijk zijn mond nadat hij 10 min eerder een grote bek heeft gekregen van de andere drie toen hij een doel voorstelde.
Dus Siem nog voor Rozenburg op kop. Over wat nieuwe toevallig gevonden paadjes via het park Rozenburg reed het viertal verder.
Dijkx durfde even later toch de kop te pakken en liet de overige drie het schilderachtige Brielle zien. Als je je ogen sluit (niet doen tijdens het fietsen) zie je de Spanjaarden en Watergeuzen door de straatjes paraderen (dat schijnt niet gelijktijdig te zijn geweest).
Siem had het na 100 m al wel gezien en wilde verder.
Ondanks dat zijn achternaam anders doet vermoeden is Dijkx niet al te happig op grazige dijken. Toch werd het mooie dijkje na Brielle gepakt, waar Dijkx zich overigens kranig weerde.
Het verrukkelijke Rupsenpad werd uiteraard niet overgeslagen. Post voorop had er lekker de gang in.
‘Harder ken nou niet’ zei hij. Iets wat op de terugreis echter ontkracht werd ?.
Bij het mtb parcours Oostvoorne aangekomen werd het 1e bossie overgeslagen. Dijkx ging de rest voor over de grasvlakte links daarvan.
Op de kleiduinen was het flink baggerig en glad door de natte klei. Post nam 2 X een bodemmonster, gelukkig zonder erg.
Tot grote vreugde van Siem was het restaurant Duinoord gesloten. Dus verder en dan ‘hopen’ dat Het Wapen van Moran’ open is.
Vlak ervoor breekt Dijkx zijn ketting. Die wordt vakkundig gerepareerd, zodat verder gereden kan worden.
‘Het Wapen van’ staat helemaal in de steigers. Mooi denkt Siem, die zijn ook dicht. Pulluh waagt een poging binnen te kijken en helaas, er is koffie…… die overigens niet te zuipen is blijkt later.
Dan maar snel weer door.
De laatste bossies mtb parcours worden afgeraffeld en dan het Rupsenpad. Post rijdt na hier inmiddels van 100.000 x te hebben gereden nog een ingang voorbij, weg snelle tijd.
Op het asfalt gaat er iets gas op, maar dat is net te veel voor Pulluh. ‘Had je ook maar slagroom bij die appelpunt moeten nemen kut !’ moppert de rest…..
Uiteindelijk komen de vier gezamenlijk bij de veerpont aan. Nog even wachten en een ieder is weer thuis.
Geinig (bijna) laatste ritje van 2019 !
Auteur: Siem
