AMSTEL GOLD (zonder RACE).
Een week of twee geleden kreeg ik een app van Laurens. Er was nog een ticket over voor de Amstel Gold Race. Of ik mee wilde ?
Nou, dat was nog niet zo 123 bekeken. Is dat nou wel verstandig ?
Maar zoals jullie inmiddels weten sta ik niet echt bekend om het nemen van verstandige beslissingen, dus werd ‘ja’ gezegd. Janneke liep ook niet rood aan toen ik het heel voorzichtig voorstelde (‘als je maar rustig aan doet’) dus vooruit maar.
Op een dinsdagavond als korte kennismaking een keer meegereden met Laurens’ z’n AGR groepje. Dat groepje bestond toen oa uit Mark 2, Arie en Deborah, maar de echte AGR groep is nog groter (komt later nog).
Dat ritje ging eigenlijk net ff te hard voor mij maar alla, Limburg is anders.
De groep vond het ondanks mijn medische voorgeschiedenis prima dat ik mee reed, dus we gaan ervoor !
Zaterdagmorgen 11-9 pikt Laurens me om 5:45 u op. Comfortabel gezeten in de fantastische stoelen van de BMW 5 arriveren we even rond 8 u op de camping bij Schin op Geul en worden we hartelijk ontvangen door de nu complete groep bestaande uit de eerder genoemde leden en Arthur en Raymond.
Nog even snel een bakkie. Omkleden en gaan.
De pijn in m’n buik (was toch een beetje zenuwachtig) begint weg te ebben als de eerste km’s onder m’n spiksplinternieuwe Conti’s GP 5000 met postbode-elastieke zijkkantjes zijn doorgerold.
Het weer is ideaal, wel bewolkt (maar het zou droog blijven) en een aardige temperatuur van ca 20 graden. Prima fietsweer dus !
Ik had een hele mensenmassa en dranghekken verwacht bij de start maar dat viel reuze mee. Er kon nog wat aan snoepgoed 🧇🍌en reepjes worden gegraaid, alles zonder gedrang. Dan gewoon onder de boog doorrijden en rijden maar.
Het tempo was rustig, en na enkele km’s kwam de eerste serieuze klim, de Schweiberg. Toch een aardig heuveltje van zo’n 2 km lang en met een % of 5-6 schat ik. Pittig maar goed te doen. M’n hartslag ging wel ff omhoog, maar geen rare gevoelens. Op de top zakte de hartslag weer snel dus dit lijkt (vooralsnog) goed te komen. Bovenop de top werd keurig op de rest gewacht (klimmen moet natuurlijk iedereen op z’n eigen tempo doen) en dan weer verder.
Na pakweg 40 km de 1e bevoorradingspost. Piesen, een repie of banaan graaien en de bidons bijvullen en weer gaan.
In Slenaken, 10 km verder een stop voor een bakkie met (koffie met taart zoals we bij Fietsuh Kut zeggen). Prima joh, stoppen we gewoon weer. De gerepareerde Siem 2.0 protesteerde niet en vleide zich heerlijk neer in een stoel op het terras. Easy going tegenwoordig 😀.
De koffie en flinke punt vlaai smaakten prima (dankjewel Laurens!) en na nog wat gezeik weer op de fiets.
Direct de Loorberg op, een mooie ‘loper’ van 1400 m.
Daarna linksaf richting Gulpen, verder weet ik niet meer waar we overal langs-en door zijn gereden. In ieder geval de Bemelerberg.
Als we aan de zoveelste klim beginnen knalt Arie op z’n pakweg 11 kg 😳 wegende Haibike iedereen voorbij ! Hij had zich tot nu toe schuil gehouden in de achterhoede maar komt ons nu allemaal met een rotgang voorbij ! Ook kan die ook echt klimmen joh ? Dat is leuk, nu zijn er 4 klimgeiten in de groep.
Na een poosje kwam de Camerig in het vizier. Een mooie klim met wat afdalingkjes erin.
De vier klimgeiten probeerden elkaar hier in het vizier te houden wat aardig lukte.
Deborah op haar mooie Wilier, Arthur op z’n Stevens en Raymond op z’n Cube hadden het kleinste verzet inmiddels nodig want de Limburgse heuvels en de warmte daarop begonnen hun tol te eisen.
Deborah had nogmaals plezier van de vlaai en Arthur boerde zijn Isostar banaanreep nog meerdere keren .
De fotografen langs de kant gunden de mannelijke AGR rijders geen blik waardig maar zoemden vooral in op het decolleté van Deborah, die lekker met de rits open omhoog ploegde. Ja geef ze eens ongelijk 😜!
Na de Camerig de Vaalserberg op.
Ook die werd geslecht en nu kwam de roep om een restaurantje te bezoeken voor een lunch.
Ja waarom niet ? Iedereen zat nog vol van de vlaai en eigen meegenomen repies.
Om over de ‘s morgens vroeg in de auto genuttigde ACHT ja 8 boterhammen door Laurens maar te zwijgen, maar een lunch hoort er toch bij 😜😀😂 ?
In Vijlen (het hoogst gelegen dorp van Nederland) werd een plekje gevonden en kon er besteld worden. Een zwik Pepsi cola en een lading kroketten werd aangeleverd. De kroketten voor Laurens waren nog bevroren van binnen. Dus toen er nieuwe in de frituur gingen werd de pauze nog wat opgerekt.
Na de lunch zag de lucht er best dreigend uit, en in de afdaling naar weet ik veel welk gehucht we nu gingen was het ff flink fris. Maar bij de volgende heuvel krijg je het weer warm.
We kregen nog de Fromberg, de Kruisberg, de Keutenberg en Cauberg voor onze kiezen.
Rond de 100 km begon de vermoeidheid er bij iedereen wel een beetje in te hakken.
Deborah, Arthur en Raymond besloten de laatste klimmetjes te laten voor wat het was en fietsten door naar de camping.
Helemaal geen erg, dat klimmen in Limburg hakt er best in, en niet iedereen heeft dezelfde trainingsmogelijkheden gehad of genomen. En ze hadden al een puike prestatie neergezet 👍
Uiteraard hakte de Keutenberg er bij iedereen wel even in, want na dat eerste stukkie van 50 m met 22% moet je toch nog wel ff klimmen. Maar ook daar geen problemen met mijn🫀en/of met Laurens z’n heup dus verder weer.
Na een omweggetje en lange afdaling volgde de Cauberg, de kers op de taart en de laatste klim.
Alle vier deden we nog even ons best, maar ff omhoog knallen zat er niet meer in.
Arie scoorde nog 3 extra 🥇voor de andere drie, leuk !
Op de camping aangekomen een lekker 🍻 La Chouffe en voor mij zelfs een heerlijke 0% Grolsch Weizen. Super geregeld door de fam Broos 👍.
We konden lekker douchen en ondertussen stak Arthur de BBQ aan. Na nog wat lekkers van de BBQ te hebben gerausd en nog een biertje namen Laurens en ik afscheid van de groep en stapten weer in de BMW voor de rit huiswaarts. Ook die verliep voorspoedig dus een mooie afsluiting van deze fantastische dag !
Het was een feestje mannen en dame ! Ik heb er van genoten en ben heel blij dat alles goed is gegaan. Niet alleen met mij maar ook met Lau en ‘ons’ allemaal. Geen schuivertjes, geen gebroken kettingen en geen eens een lekke band.
Helemaal 🔝.
Auteur: Siem