“Ik gaat zondagoggend ff mee met Pim Marel en een stel andere gasten uit De Lier, naar de Vuelta kijken als die Dinteloord voorbij blazen” appte Jan mij een dag of 2 geleden.
Amai, dat gaat voor mij toch te hard Jan, antwoorde ik.
“Valt wel mee joh, Pim hem ze meissie gaat ook mee en nog 2 meiden, dus het tempo zal wel meevallen” appte Jan terug.
Nou vooruit dan maar.
Tegen beter weten in toch de Aeroad klaargezet zaterdagavond. Om half 11 vanmorgen (jaja, Siempie is tegenwoordig zeer relaxed) opgestapt en op weg gegaannaar de Beneluxtunnel waar ik de Theebukkers (Lierenaars) zou treffen.
Ik rij min of meer achterlangs Mark 1 zijn tijdelijke casa, waar Mark hoogstwaarschijnlijk op dat moment nog even achterlangs ging bij Marjolein 😜. Zo’n beetje de enige training waar hij zich tegenwoordig nog mee bezig houdt ……
Bij de Beneluxtunnel ben ik even in de graskant gaan zitten voor een laag shot. Het leek me leuk om ff een foto te maken van de groep.
Na enkele minuten kwamen ze er aan. In de verte was al duidelijk dat het lage tempo alleen in de kern De Lier was gehandhaafd. Het overige verkeer stoof de bermen in en achter de groep hing een enorme stofwolk.
Toen de groep mij passeerde draaide ik 3 x om m’n as door de blast. Toen ik m’n evenwicht weer hervonden had en op m’n fiets kon stappen reed de laatste van de groep net de tunnel in.
Ik trapte de longen uit m’n lijf en m’n hart naar een zoveelste infarct om er bij te geraken.
Ja ja rustig tempo………
Maar naar de Heinenoordtunnel toe ging zowaar het gas er iets af en leek het mee te vallen.
Na deze hindernis echter werd er weer stevig doorgekard.
Pim en een paar andere voorrijders pakken nog wel eens een criterium mee dus die houden niet zo van lummelen.
En die meiden zijn blijkbaar niet -erkende zussen van Nicole Ammerlaan.
Omdat ik (en Jan uit solidariteit voor mij) achteraan hingen was het na elke bocht, kruising of stoplicht weer alle hens aan dek om er bij te raken.
Poehee !
Een stuk voor Numansdorp na het zoveelste gat te hebben dichtgereden was ik er klaar mee.
“Ik draai af Jan !” riep ik.
Eigenlijk tegen beter weten in : je kan beter in het pack blijven harken. Dan op het eindpunt een bakkie, wat eten en wat uitrusten en daarna weer in de groep mee naar huis zweven.
Maar nee, ik dacht ik draai af en ga op eigen tempo een stukje Hoekse Waard verkennen. Ook wel eens “leuk’ .
Dan maar de laatste km’s in m’n eentje tegen wind terug.
De optie tot aan de Haringvlietbrug mee te rijden en dan via zuid Beijerland terug te gaan had misschien uiteindelijk beter geweest, maar daar had ik al vaker gereden. Nu een nieuw stukje Nederland ontdekken.
Ik kwam op hele rustige dijken en fietspaden, stukje zijwind, stukje wind mee, slinger de slang door de polders. Een enkele boerderij, maar allemaal niet zo bijzonder fraai. Beetje gewoontjes.
Via ‘s Gravendeel naar Puttershoek. Een naar hard windje tegen nu, de wind was inmiddels aardig uit het palle westen gaan waaien, niet de voorspelde zuid-westenwind.
Weer de Heinenoordtunnel in, dat ging nog best aardig op het grote blad.
Via Rhoon probeerde ik die ellendige vondelingenpaatweg te omzeilen vanwege de tegenwind.
Helemaal vlotjes ging dat niet maar uiteindelijk via Hoogvliet toch de tunnel gevonden.
Het stukje naar de Butaanweg ging lekker, windje mee. Helaas onderaan de kruising daar een paar andere fietsers dus kon ik m’n snelheid niet meenemen omhoog.
Boeiend, m’n gemiddelde was toch al helemaal naar de vaantjes.
Ik laat de Aeroad de tunnel inrollen en ga pas trappen als het weer omhoog gaat.
Ik moet naar het kleine blad want ik heb geen power meer.
Nu alleen wind tegen. Ik sta bijna stil, op een fiets van dik € 6000,-.
“Een schande” zou W. Frequin zeggen. Maar ik heb geen puf meer, sorry Canyon, 1000 maal excuseer Aeroad.
Door de nieuwe lage aluminium wielen (ook geen goedkope shit, aangeschaft ivm het geplande bezoek aan de Ventoux over 2-4 weken) lijkt het ook wel alsof de Aeroad gescalpeerd is. De ouwe Araya gaat als een 🚀 met die hoge wielen. De Aeroad doet me nu denken aan Simson met geknipte haren…..
Uiteindelijk sta ik voor m’n voordeur. Zelden zo blij geweest weer thuis te zijn.
Het leek een leuk idee (en dank voor de uitnodiging Lierenaars) maar dit soort ritten zijn niet meer geschikt voor deze opa………
Auteur Siem:
